Nieruchomość oraz ruchomość. Pojęcia na pozór nie obce, nie muszą, ale mogą okazać się obce. Warto zapoznać się z podstawowymi zagadnieniami w tej dziedzinie.

Nieruchomość

Nieruchomość to jeden z dwóch rodzajów rzeczy w rozumieniu Prawa Cywilnego. Jak sama nazwa wskazuje, nieruchomość to rzecz nieruchoma. Za artykułem 46 § 1 Kodeksu Cywilnego: „nieruchomościami określa części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności”.

Wyróżnia się trzy rodzaje nieruchomości: gruntowe, budynkowe oraz lokalowe. Nieruchomości gruntowe, na przykład rolne lub leśne, są fragmentami powierzchni ziemskiej, które mają odrębny przedmiot własności. Nieruchomości budynkowe, nie wliczają się w skład nieruchomości gruntowej, lecz stanowią odrębny przedmiot własności. Nieruchomości lokalowe to nieruchomości wyodrębnione jako odrębna własność lokalu wyodrębniona z macierzystej nieruchomości gruntowej lub budynkowej.

Ruchomość

Ruchomość to jeden z dwóch rodzajów rzeczy w rozumieniu Prawa Cywilnego. Jak sama nazwa wskazuje, ruchomość to rzecz ruchoma. Kodeks Cywilny nie definiuje nieruchomości, a doktryna prawna traktuje ją na zasadzie przeciwieństwa nieruchomości, czyli jako rzecz, którą można fizycznie przenieść.

Prawo

Przedmiot i podmiot to pojęcia wywodzące się z filozofii. Przekładają się one również na inne dziedziny, w tym na prawo. Przedmiot równa się jakiejś rzeczy, z kolei podmiot równa się osobie lub instytucji. Zarówno nieruchomości, jak też ruchomości, stanowią w świetle prawa przedmioty własności jakiegoś podmiotu. Nieruchomości i ruchomości podlegają więc mieniu, czyli prawu własności i innym prawom majątkowym. Co za tym idzie za nieruchomości i ruchomości uznaje się tylko i wyłącznie rzeczy materialne. Prawa ich nabywania, posiadania i dziedziczenia reguluje Kodeks Cywilny oraz Ustawy o księgach wieczystych i hipotece.